Astrid Stockman te gast bij Concordiavrienden

We blikken hier graag even terug op ‘Harmonieorkest Concordiavrienden In Concert’, waarvoor wij dit keer samenwerkten met sopraan Astrid Stockman. Dat vond plaats op zaterdag 20 april in CC Binder te Puurs.
 
De kaartenverkoop voor dit concert was met een ongekende vaart van start gegaan. Op twee uur tijd was de zaal voor 90% volzet en één dag later volledig uitverkocht. Wij zijn erg dankbaar voor zo’n grote interesse!
 
De grote publiekstrekker was natuurlijk onze soliste Astrid Stockman. Tijdens het concert liet zij meteen horen waarom ze op zo’n korte tijd zo bekend is geworden bij het grote publiek: met haar geschoolde stem deed ze bekende nummers als 'Ne partez pas sans moi', 'Moon River', 'Yellow' en 'It's Oh So Quiet' een nieuw jasje aan. Ook musicalsongs als 'I Dreamed a Dream' en ​'Don't Cry for Me Argentina' mochten niet ontbreken. In 'Once Upon a Time in the West' en vooral in het prachtige 'I shall Love but Thee' (een compositie van de Belgische componist Jan Van der Roost, met tekst van William Shakespeare) ging ze tot het uiterste en zong ze op magistrale wijze de roofing van het platte dak van de theaterzaal - het gerucht wil dat de bouwvakkers van het nieuwe gemeentehuis meteen naar het CC zijn moeten oversteken om de eerste reparaties uit te voeren!
 
Maar ook onze eigen muzikanten gaven, zoals steeds, het beste van zichzelf. Onder leiding van dirigent Johan Peeters en gesteund door de warme aanmoediging vanuit het publiek legde ons orkest de lat nog net een stukje hoger dan op de repetities al het geval was en werd, als schrijven we het zelf, een knap muzikaal programma afgeleverd.

​Een bijzondere vermelding voor onze klarinettisten is hier op z’n plaats. Op dit concert plaatsten we de klarinet in de kijker. Zo werd tijdens het spelen van het muziekwerk ‘Immer Kleiner’ een klarinet gedemonteerd zodat die ‘steeds kleiner’ werd, wat zorgde voor het nodige spektakel, en brachten onze soloklarinettisten met ‘Greetings from Italy’ vooraan op het podium een medley van verschillende bekende Italiaanse deuntjes.
 
We lichtten de ankers met 'Anchors Aweigh' als bisnummer en namen afscheid van het publiek. Het deuntje 'Ik zeg u geen vaarwel, mijn vriend' weerklonk door de zaal, want inderdaad: we zeggen 'geen vaarwel' maar 'tot weerziens'.